NiBlog: Θέλουμε τελικά έναν πραγματικό ηγέτη?

10/12/2007

Θέλουμε τελικά έναν πραγματικό ηγέτη?

10/12/2007 11:03:00 π.μ. |

Αναρτήθηκε από Nick Fassolas

Είναι αδιανόητο το να σκεφτούμε πέραν του προσωπικού μας συμφέροντος και επιτέλους να αποκτήσουμε κοινωνική συνείδηση!
Είναι δυνατόν να ξεφύγουμε εμείς η αμαθείς από το πέπλο των εκάστοτε κομμάτων και πολιτικών που με μια τους φράση μας δίνουν αυτό που νομίζουμε ότι θέλουμε;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα ενός ηγέτη δεν είναι να δώσει σε όλους αυτό που θέλουν, ούτε να μπαλώσει τρύπες στις προυπάρχοντες ιδεολογίες, πρέπει να δείξει σε όλους τον δρόμο (ηγέτης) προς την κοινωνική συνείδηση.

Το καλό του συνόλου όχι με την κουμουνιστική ή αριστερή ή ότι άλλη πλευρά θες, ξεκινάει από την γέννηση μια νέας ιδέας, ενός νέου οράματος.

Όλοι, Νεοδημοκράτες, Πασοκτζίδες, κουκουέδες κλπ, από την ίδια μάνα είμαστε και τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε. Πως όμως θα βρεθεί εκείνος ο κάποιος που θα μας δώσει να καταλάβουμε ότι τα προβλήματα μας είναι κοινά;

Πώς θα βρεθεί εκείνος που θα χαλάσει την σούπα του κατεστημένου συστήματος και θα πείσει τον κόσμο ότι τα πράγματα χρειάζονται απλές λύσεις, καθαρές προσεγγίσεις και δημιουργία ιδεών σε όλους τους τομείς της καθημερινότητας;

Πως θα βρεθεί εκείνος ο ηγέτης που θα ξέρει πραγματικά τι χρειάζεται πρωτίστως ετούτος εδώ ο ασύδοτος λαός που τα θέλει όλα αλλά αυτό τον έχει κάνει να έχει θυσιάσει τα πάντα;

Ένας πραγματικός ηγέτης δεν έχει την ανάγκη του αμόρφωτου λαού για να του υποδείξει ως ίσο προς ίσο τι να κάνει, είναι σαν το 3χρονο παιδί να λέει στον πατέρα του τι φαϊ να του δώσει για να μεγαλώσει.

Ένας ηγέτης πρέπει να μορφώσει και να δώσει όλες εκείνες τις κατευθυντήριες γραμμές στον λαό έτσι ώστε εκείνος με την σειρά του να γίνει πραγματικός πολίτης, και τότε να μιλήσει με τον πολίτη ως ίσο προς ίσο, τότε να μιλήσει για συμμετοχική δημοκρατία ,για εκλογές μέσω internet και για άλλου υψηλού επιπέδου ασχολίες.

Ένας ηγέτης δεν μπορεί να είναι οπαδός ιδεών αλλά δημιουργός τους.

Ένας ηγέτης δεν μπορεί να βλέπει να περνούν τα χρόνια και να μένουν άλυτα βασικά πράγματα για την ποιότητα ζωής των πολιτών και να μένει άπραγος σαν να ζει αλλού.
(φτώχεια, ρύπανση, ανεργία, αμορφωσιά, διαφθορά, ρουσφέτια κλπ)

Ένας ηγέτης δεν μπορεί να μιλά στον πολίτη για αναπτυξιακούς νόμους και στατιστικά στοιχεία, πρέπει να είναι εκείνος που έχει το όραμα και να ορίζει εκείνους που θα το φέρουν εις πέρας, υπερ του πολίτη.

Ένας ηγέτης δεν μπορεί να τα έχει καλά με όλους, αλλά όλοι πρέπει να τα έχουν καλά μεταξύ τους ακολουθώντας την συνταγή της κοινωνικής συνείδησης που εκείνος θα τους εμφυσήσει.

Ένας ηγέτης πρέπει να οδηγεί τους άλλους βασιζόμενος σε πανανθρώπινες αρχές και αξίες, χωρίς φανατισμό και πάθη αλλά με σεβασμό και αγάπη προς τον πολίτη που τον επέλεξε να οδηγεί, να προπορεύεται και να είναι υπόδειγμα για τους άλλους.

Πρέπει όλοι μας να αναρωτηθούμε, Θέλουμε τελικά έναν πραγματικό ηγέτη;

Ετικέτες Politics

3 σχόλια :

Rodia είπε...: Εμένα μου αρκεί ένας καλός Υπηρέτης. Να υπηρετεί τα συμφέροντά μου ως πολίτη, να μου ανοίγει πόρτες στα φόρα του κόσμου, να κλείνει δουλειές για τα παιδιά μου, να τηλεφωνεί στη ΔΕΗ όταν κόβεται το ρεύμα, να εισπράττει τη σύνταξη της γιαγιάς, τέτοια ζητήματα... Ισως και να κάνει πράξη τα οράματά μου, φαντασία διαθέτομεν!

Οταν λυθούν όόόλα αυτά, μπορεί να αναζητήσω έναν Ηγέτη, να ξανακάνουμε δοξασμένους πολέμους!!:-))); 12 Οκτωβρίου 2007 στις 2:24 μ.μ.
Nick Fassolas είπε...: Να λοιπόν πάλι αυτό το περίφημο "μου", "τα συμφέροντα μου","τα παιδιά μου", "τα οράματα μου"! Άλλος ένας /μια Έλλην πολίτης με κοινωνική συνείδηση.
Όσον αφορά αυτό που λες για τον υπηρέτη, αυτό ακριβώς θα έκανε ένας πραγματικός ηγέτης θα έβαζε τα σωστά άτομα όπου με αξιοκρατία θα είχαν επιλέγει να υπηρετήσουν όλους εμάς που αποτελούμε την κοινωνία.
Η μήπως κατά την γνώμη σου θα πρέπει να αφορίσουμε και την λέξη ηγέτης από το λεξιλόγιο μας ως εθνικιστική;
Ηγέτης είναι και αυτός που οδηγεί την έρευνα πάνω στην εξάλειψη του καρκίνου, (όχι γιατί έχει ο ίδιος καρκίνο), είναι και εκείνος από τους δέκα πυροσβέστες που έβαζε πρώτος το στήθος του μπροστά στις φωτιές και όχι για να προστατέψει το δικό του σπίτι!

Και δυστυχώς δεν χρειάζεται να είναι κανείς ηγέτης για να κάνει πόλεμο (βλέπε Μπους) μπορεί να είναι και βλάκας!!!; 12 Οκτωβρίου 2007 στις 2:39 μ.μ.
Antoine είπε...: Το όλο θέμα είναι καθαρά θέμα αντίληψης. Η δημοκρατία, που αρχή της έχει αυτόν εδώ το τόπο διαμορφώθηκε στην Αρχαία Ελλάδα και πιο ειδικά στην συγκεκριμένη πόλη που ζούμε, βασισμένη σε μια συγκεκριμένη αντίληψη των πολιτών για το τι εστί πόλη - κράτος.

Οι προγονοί μας είχαν σαν στόχο όχι το ατομικό συμφέρον, ούτε καν το συντεχνιακό τους συμφέρον, πάνω απ' όλα είχαν το συμφέρον της πόλης - κράτος.
Κάποιος θα μπορούσε να πει "το ίδιο ισχύει και σήμερα, όλα καταλήγουν στην σωστή λειτουργία του κράτους". Δεν είναι όμως έτσι.

Ο πολίτης σήμερα θεωρεί πως το κράτος είναι ένας πάροχος που, αφού ο πολίτης δίνει τους φόρους του, σαν ανταπόδοση περιμένει το κράτος να του δώσει πίσω τα πάντα.
Ο σημερινός πολίτης έχει την απαίτηση από το κράτος να τον αποζημιώσει για τις πλημμύρες που ο ίδιος προκάλεσε μπαζώνοντας τα ποτάμια, να τον αποζημιώσει για φωτιές που ο ίδιος προκάλεσε με την παντελή έλλειψη κοινωνικού ενδιαφέροντος και συμμετοχής, να του βρει δουλειά ενώ ξέρει πως το δημόσιο ασφυκτιά ήδη από χιλιάδες άχρηστους βαριεστημένους χαραμοφάηδες και και και...

Επομένως αυτό ο πολίτης του σήμερα που τα πάντα τα ανάγει στο προσωπικό επίπεδο και όχι στο κοινωνικό, περιμένει και θα περιμένει πάντα έναν ηγέτη που θα του ανταποδώσει όλα όσα θεωρεί πως το κράτος του χρωστάει ακόμα και αν δεν μπορεί να ξεχωρίσει στοιχειώδη πράγματα όπως "το τι είναι το Α.Ε.Π."
Αυτός ο αμόρφωτος, ατομιστής, ημιμαθής, πονηρός πολίτης αναζητά και επομένως έχει τον ηγέτη που του αξίζει.

Ο πραγματικός ηγέτης δεν υπάρχει ανάμεσα μας γιατί η ηγεσία εμπνέεται από αυτούς που οδηγεί και το αντίστροφο. Στην προκειμένη περίπτωση ένας τέτοιος λαός όπως είμαστε σήμερα πιστεύω πως θα ενέπνεε μόνο "ηγέτες" που στηρίζονται στην λογική "στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος"...; 15 Οκτωβρίου 2007 στις 11:22 μ.μ.