Είναι η πιο επικίνδυνη δύναμη του κόσμου. Δεν μπορούμε να την εξαλείψουμε, αλλά μπορούμε να την αναγνωρίσουμε. Αν και, κάποιες φορές, μας βοηθά να προοδεύσουμε.

«Δύο πράγματα είναι ατελείωτα: το σύμπαν και η βλακεία του ανθρώπου, όμως για το σύμπαν δεν είμαι ακόμα σίγουρος». Αυτή η φράση, που αποδίδεται στον Άλμπερτ Αϊνστάιν, εκφράζει μια πανάρχαια ιδέα. Άλλωστε ο πρώτος βλάκας της ιστορίας δεν ήταν άλλος από τον Αδάμ, που έχασε τον Παράδεισο, για να φάει ένα φρούτο.

Πολύ κάλό αρθρο από το Focus

Μία άλλη προσέγγιση του social networking, στην πιο fun μορφή του μας προσφέρει η Google, το Lively! Μπείτε κάντε ένα account ή χρησιμοποιήστε το υπάρχον google account, και φτιάξτε το δικό σας δωμάτιο ή κάντε join σε όποιο άλλο θέλετε!
Έχει ένα στιλάκι φοιτητικό και νεανικό, αλλά ακόμα και παππούδες μπορούν να το χρησιμοποιήσουν.
Παραθέτω εικόνες από τον δικό μου...οίκο ευγηρίας.


Το σαλόνι, εχω και παρέα!


Βάζω και λιγη μουσικούλα...


Χαλάρωση μετα απο μια κουραστικη μέρα!


Ελάτε να τα πούμε :)

Καταρχήν θέλω να πω ότι αν αρχίσουμε να αφορίζουμε τις λέξεις, τότε αφορίζουμε και τις έννοιες αλλά και τα πρόσωπα. Ηγέτες υπάρχουν σε όλους τους τομείς τις κοινωνικής και μη κοινωνικής ενασχόλησης. Ηγέτες έχουμε από τα πανάρχαια χρόνια στην πολιτική, στον αθλητισμό στην επιχειρηματικότητα, στα πανεπιστήμια στα σχολεία, στον πολιτισμό και τέλος πάντων, όπου υπάρχει ανθρώπινη δραστηριότητα. Δηλαδή ο Μέγας Αλέξανδρος δεν ήταν ηγέτης; ο Λεωνίδας των Θερμοπυλών; ο Τσόρτσιλ; ο Αϊνστάιν; ο Γκάλης; ο Carl Sagan, ο Magic Johnson; ο Κάστρο; ο Μαντέλα; και άλλοι που χρειάζομαι πολλές σελίδες για να τους αναφέρω!

Δεύτερον δεν πρέπει να συγχέουμε τις έννοιες και τα πράγματα. Το κράτος είμαστε εμείς, αυτοί που δουλεύουν στο κράτος είμαστε εμείς και αυτοί που διαχειρίζονται το κράτος είμαστε εμείς, εννοώ ότι από εμάς ως κοινωνικό σύνολο πηγάζει το κράτος. Αν το κράτος αποτελείται όχι από λαμόγια η βαριεστημένους και ακαλλιέργητους ανθρώπους τότε λειτουργεί υπερ του πολίτη. Μεγάλες χώρες που έχουν μεγάλα κράτη γιατί μπορούν και προοδεύουν; Πας στην Αυστραλία σε μια οποιαδήποτε υπηρεσία του κράτους και έχεις την αίσθηση ότι μπήκες σε μπουτίκ, το ίδιο και στον Καναδά, στην Σουηδία κ.α. Εμείς τελικά τόσο βλάκες είμαστε; Α! Ναι ξέρω, φταίνε οι πολιτικοί και οι αποφάσεις τους, φταίνε οι πρόεδροι των δημοσίων υπηρεσιών, φταίνε όλοι έκτος από εμάς, μα συγνώμη, αυτοί ζουν σε άλλες χώρες; Δεν βγαίνουν από την ίδια την κοινωνά μας; δεν μάθανε να είναι βαριεστημένοι και κακοί επαγγελματίες σε ότι κάνουνε επειδή έτσι είναι τα πράγματα στην ελληνική κοινωνία;

Πιάνει κάποιος δουλειά σε ένα Δήμο, έχει φρέσκες ιδέες και διάθεση για δουλειά, στον εργασιακό του χώρο όμως, συναναστρέφεται (συνεργάζεται) με άλλους δυο που του λένε, «χαλάρωσε γιατί μας χαλάς την πιάτσα», έτσι και αυτός ύστερα από λίγο αναγκάζεται ή πιστεύει ότι αναγκάζεται να γίνει σαν και αυτούς! Ε! Όχι ρε φίλε να μην γίνεις σαν αυτούς! Να τους την χαλάσεις την πιάτσα, να τους τραβήξεις μια ένεση αδρεναλίνης να ξυπνήσουν και να ακολουθήσουν εκείνοι εσένα.

Πάει ο άλλος σε μια θέση όπου αλλάζει κάθε δυο μήνες ο υπεύθυνος, ήρθε η σειρά του! Στον εργασιακό του χώρο είναι γνωστό ότι όποιος αναλαμβάνει αυτό το πόστο, κόβοντας κάτι από εδώ και κάτι από εκεί, φεύγει με κάποια έξτρα λεφτά στην τσέπη του. Στην αρχή έχει ενδοιασμούς, μετά όμως από μια μόλις εβδομάδα αποφασίζει να συνεχίσει την παράδοση και έτσι στο τέλος φεύγει ικανοποιημένος που κατάφερε να κοροϊδέψει και να κλέψει τους άλλους! Άσε που κέρδισε και την εκτίμηση των προηγούμενων που ήταν και αυτοί το ίδιο μάγκες. Μα είμαστε σοβαροί; Και μετά θα πάμε - και καλά - πίσω στο σπίτι μας και θα μαλώσουμε τον γιο μας επειδή βούτηξε μια τσίχλα;

Πιστεύω ότι πρέπει να εξετάσουμε τον δικό μας ρόλο σε όλα αυτά, γιατί εμείς αποτελούμε την κοινωνία. Μια κοινωνία χωρίς συνείδηση είναι σάπια, ακριβώς όπως είναι σήμερα η δικιά μας. Σαν λαός δεν πιστεύω ότι είμαστε καλλιεργημένοι, ώριμοι, ούτε καν φιλότιμοι, . Είμαστε όμως, θαρραλέοι, πιστοί, γεμάτοι ζωντάνια, έχουμε ανοιχτές καρδιές, είμαστε περήφανοι, γελαστοί, επαναστάτες και όταν θέλουμε δουλευταράδες.

Και τρίτο και τελευταίο. Η ουσία του post αφορά περισσότερο την κοινωνική συνείδηση, την αποστασιοποίηση του καθενός από εμάς από έναν άκρατο ατομικισμό και εαυτουλισμό και όχι έναν ηγέτη «πατερούλη ή θειούλη» (αυτούς έχουμε σήμερα άλλωστε). Το post αναφέρεται στην ανάγκη του να υπάρξουν ικανοί άνθρωποι που θα μπορέσουν με ρεαλιστικές και όχι ουτοπικές ιδέες, με πράξεις και όχι με λόγια, να καλυτερέψουν την καθημερινότητα μας και να ανεβάσουν το επίπεδο του κοινωνικού συνόλου, και συγνώμη που το λέω αλλά αυτού του είδους οι άνθρωποι λέγονται και είναι ηγέτες.

Ένα απο τα αγαπημένα μου, αν όχι το πιο αγαπημένο ζαχαροπλαστείο στην Αθήνα (και όχι μονο) το La Cigale στα σύνορα Κηφισιάς και Ερυθραίας, αποτελεί για μένα παράδειγμα ποιότητας και απόλαυσης, σε όλους τους τομείς είναι εξαιρετικό. Τα γλυκά απίθανα, ο χώρος όμορφος, η εξυπηρέτηση άριστη, κορυφαίος επαγγελματισμός απο τους ιδιοκτήτες και τους υπαλλήλους και πρόσφατα υπέροχες γεύσεις για καθημερινό φαγητό! Τελικά όταν οι άνθρωποι που εμπλέκονται σε μία δουλεία, βάζουν μεράκι, αγάπη και προσωπικό ενδιαφέρον...τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά.

Το ρομπότ, αποκαλούμενο κ. Asahi, άρχισε το διεθνή γύρο του από το Selfridges στο Λονδίνο, σερβίροντας σφηνάκια της παγωμένης μπίρας Asahi στους σοκαρισμένους αλλά γεμάτους περιέργεια πελάτες - με ένα ρομποτικό χαμόγελο.

Κατασκευασμένος στην Ιαπωνία χρησιμοποιεί έναν συνδυασμό ρομποτικής και ηλεκτρικής κινητικής, ο κ. Asahi μπορεί να σερβίρει τις μπίρες σε λιγότερο από δύο λεπτά, κατεβάζοντας κατά 13 λεπτά το μέσο όρο αναμονής του πελάτη!

Πάρα το μεγάλο επίτευγμα της τεχνολογίας πολλοί Μπάρμαν εξέφρασαν την ανησυχία τους, άλλοι επαγγελματίες του χώρου υποστήριξαν ότι δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν από κάποιον που δεν μιλάει και δεν φλερτάρει με τους πελάτες.

Άντε και σε λίγο καιρό ρομπότ bloggers!

Σε όσους νομίζουν ότι το χρήμα, η λαμογιά και η κοροϊδία είναι αναφαίρετο δικαίωμα της ελευθερίας...Ντροπή σας ρε! ούτε για φτύσιμο δεν είστε!

Αφιερωμένο σε όσους πιστεύουν και ακόμα πολεμούν για μια ελευθερία δοξασμένη και όχι ματαιόδοξη!