Διαβάζοντας προσεκτικά αυτά που γράφει ο φίλος Μανώλης Ανδριωτάκης στο άρθρο του – Το ακαριαίο Ιστολογείν – θέλω να συμπληρώσω και να σχολιάσω τα εξής:

Λέει ο Μανώλης : «μια βιαστική ανάγνωση είναι συχνά ικανή να παρασύρει δεκάδες χρήστες σε διαμαρτυρίες, ύβρεις, επιβραβεύσεις κ.λπ. Νομίζω ότι τελικά ο παραλληλισμός των μπλογκ με τα ποδοσφαιρικά γήπεδα είναι πολύ ακριβής.»

Το ίδιο θέμα έθιξα κι εγώ πριν από 10 μήνες περίπου στο πόστ μου - Η Ελληνική Μπλογκόσφαιρα μου θυμίζει τον στρατό -, μιλώντας για τον τρόπο με τον οποίο σχολιάζουν οι bloggers λέω «Μα που είμαστε στο σχολείο; Ή στον στρατό; Εκεί που είναι σύνηθες το φαινόμενο των μπηχτών ή της απαξίωσης κάποιου άλλου για να φανούμε εμείς πιο έξυπνοι η πιο μάγκες.», και βέβαια είναι για γέλια (ή για κλάματα) ότι το πρώτο σχόλιο που δέχεται το ποστ μου τότε αποδεικνύει ακριβώς αυτό το οποίο προσπαθούσα να βάλω ως θέμα προς συζήτηση.

Λέει ένας γνωστός και παλιός μπλόγκερ σχολιάζοντας (χωρίς να με γνωρίζει και χωρίς να έχει διαβάσει αυτά που λέω στο ποστ), «Καλά, δεν είναι ανατριχιαστική η ιδέα αυτές τις πίπες να τις έχει γράψει όντως κάποιος 20ρης, σκάρτος 30ρης και όχι κάποια δημοσιογράφος undercover?», και με αυτό τελειώνει η συνεισφορά του στην κουβέντα που προσπάθησα τότε να ανοίξω.

Όντως λοιπόν αποδεικνύεται ότι αυτοί που διαβάζουν ένα ποστ, πρωτίστως θέλουν να πουν αυτό που αυτοί θέλουν να πουν, ανεξάρτητα απ’ το αν το έχουν διαβάσει ή όχι.

Από αυτό βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπάρχει έλλειψη σεβασμού προς τον αρθρογράφο ή το ίδιο το περιεχόμενο, σεβασμός που θα έπρεπε να είναι αυτονόητος και δεδομένος.

Μία άλλη και κατά την άποψη μου πολύ σημαντική παράμετρος στην οποία θέλω να αναφερθώ, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο χρήστης ή αναγνώστης του site βλέπει το ίδιο το site (είτε αυτό είναι blog είτε οποιοδήποτε άλλο είδος ιστοσελίδας).

Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει απλά ότι ο αναγνώστης σκανάρει την ιστοσελίδα και αυτό γιατί έτσι είναι αποδεδειγμένα ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν οι χρήστες μπροστά σε μία οθόνη.

Υπάρχουν τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε ένα κείμενο να γράφεται ώστε να διευκολύνονται οι αναγνώστες του στο να το διαβάσουν και όχι απλά και βιαστικά να το σκανάρουν (επιφυλάσσομαι να αναφερθώ σε αυτούς κάποια στιγμή).

Αυτή η παράμετρος είναι πολύ σημαντική γιατί διαχωρίζει τον τρόπο γραφής ενός κειμένου σε μία εφημερίδα από τον τρόπο γραφής ενός κειμένου που θα διαβαστεί από κάποιον σε μια οθόνη.

Οι χρήστες του διαδικτύου μπαίνουν σε εκατοντάδες σελίδες και πολλές από αυτές έχουν άχρηστες πληροφορίες που δεν τους ενδιαφέρουν, για αυτό το λόγο συνειδητά ή ασυνείδητα αυτή τους η εμπειρία τους οδηγεί στο φαινόμενο που ονομάζεται information foraging.

Εδώ λοιπόν αυτόματα τίθεται και το εξής ερώτημα φίλε Μανώλη.

Μήπως πρέπει εμείς που γράφουμε στα blogs να μάθουμε την διαφορά μεταξύ της έντυπης γραφής από αυτήν της οθόνης;

Κατά την άποψη μου είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε αυτές τις διαφορές.

Η άγνοια των χρηστών αλλά και των bloggers πάνω σε αυτές τις διαφορές, συνεισφέρει καταλυτικά στην επιφανειακή ανάγνωση του οποιοδήποτε περιεχομένου.


------------------------------------------------------------------------------------------------

Διαβάστε εδώ το πόστ του Μανώλη Ανδριωτάκη.

Διαβάστε εδώ τι λέει ο Jacob Nielsen πώς διαβάζουν οι χρήστες στον ιστό.

Διαβάστε εδώ για το information foraging.

------------------------------------------------------------------------------------------------