«Η άγνοια είναι η ρίζα από όπου προέρχονται όλα τα κακά» Πλάτων.

Έχω φτάσει σε μια φάση της ζωής μου, που αυτή η φράση περνάει καθημερινά από το μυαλό μου.

Είναι πολύπλοκη η ίδια η έννοια της λέξης και ο καθένας την μεταφράζει όπως τον βολεύει. Για πολλούς είναι μια κατάσταση λήθης, ένας εύκολος τρόπος για να ζουν.

Εγώ όμως αναζητώ την ουσία, το νόημα και ακολούθως τα αποτελέσματα αυτής της λέξεως στις ζωές των ανθρώπων και κατ’ επέκταση στην κοινωνία μας.

Θα πει κάνεις, «καλά γιατί κάθεσαι και παιδεύεσαι με όλα αυτά;», η απάντηση σε αυτό το ερώτημα προκύπτει από αυτό που είπε ένας ακόμη άνθρωπος,
«Ὁ δ' ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ» Σωκράτης.

Επειδή λοιπόν δεν σκοπεύω να πεθάνω χωρίς να με έχει αγγίξει τίποτα σε τούτη την μικρή ζωή που ζούμε, όποτε μπορώ, θα σκέφτομαι, θα αναλύω, θα αναρωτιέμαι και θα ψάχνω. Άλλοι έχουν χόμπι τους το «παίζω στοίχημα» (δικαίωμα τους), εγώ έχω την σκέψη και την αναζήτηση.

Τις προάλλες λοιπόν, με μεγάλη μου έκπληξη, με πλησίασε ένα άτομο (το φύλο δεν έχει σημασία) γύρω στα 25 και άρχισε να μου αραδιάζει διάφορα ερωτήματα που το απασχολούσαν.
Μερικά από αυτά αφορούσαν τον κόσμο γύρω μας και ειδικότερα αυτές τις λαμπερές κουκκίδες που βλέπουμε στον νυχτερινό ουρανό κάθε φορά που σηκώνουμε το κεφάλι μας προς τα πάνω. Η αστρονομία και η κοσμολογία είναι θέματα με τα οποία έχω ασχοληθεί πάρα πολύ κι όταν λέω πολύ εννοώ πάρα, μα πάρα πολύ!

Έτσι άρχισα να εξηγώ ότι εκτός από τους πλανήτες που φαίνονται με γυμνό μάτι και κινούνται σε τροχιά γύρω από τον ήλιο μας, όλα τα υπόλοιπα είναι κι αυτά ήλιοι που βρίσκονται πολύ, μα πολύ μακριά μας και καθεμιά από αυτές τις μικροσκοπικές λαμπερές κουκκίδες κουβαλάει γύρω του πλανήτες, όπως ακριβώς κι ο δικός μας ήλιος.

Αρχικά σοκαρίστηκε, δεν μπορούσε να το χωνέψει. Μετά από λίγη ώρα επεξηγήσεων, προέκυψαν ακόμα περισσότερα ερωτήματα όπως, πως δημιουργήθηκαν, ποιος τα έφτιαξε κλπ.
Εγώ με μεγάλη ευχαρίστηση συνέχισα να απαντώ με συγκεκριμένα στοιχεία μέχρι που χτύπησα σε τοίχο! Ποιόν τοίχο; Μα αυτόν της τυφλής πίστης...τον τοίχο που εδώ και εκατοντάδες γενιές έχει καταπλακώσει όλο το ανθρώπινο είδος και που τα σωστικά συνεργία αδυνατούν να ανασηκώσουν από πάνω του. Αυτός ο τοίχος δεν είναι φτιαγμένος από τούβλα (αν και μεταφορικά σκεφτόμενος θα μπορούσε), είναι φτιαγμένος από την ίδια την άγνοια.

Αυτή, είναι το συστατικό που κάνει τόσο γερά τα θεμέλια της τυφλής πίστης.

Το πρόβλημα δεν είναι η πίστη, δικαίωμα του καθενός μας είναι να πιστεύει ότι θέλει.

Η τυφλή πίστη όμως, είναι πρόβλημα, γιατί αυτή αφορά του πάντες καθώς επηρεάζει την κοινωνία και τις ζωές όλων μας. Δημιουργεί διαχωρισμούς και αυταπάτες, δημιουργεί στον άνθρωπο την κακή συνήθεια του να αποδέχεται ότι του λένε άσκεφτα, χωρίς κόστος...σε όλα τα επίπεδα.

Αυτή η πίστη δεν έχει προκύψει ως αποτέλεσμα της δικής μας έρευνας και εσωτερικής αναζήτησης, έχει προκύψει από νουθεσίες και διδάγματα που κάποιοι άλλοι τοποθέτησαν στο μυαλό μας.

Εκείνοι που βούτηξαν τον άνθρωπο σε αυτόν τον βούρκο τις ανεξέταστης ζωής γελούν πίσω από τις πλάτες δισεκατομμυρίων ανθρώπων, φροντίζοντας με πολλούς τρόπους ώστε να συντηρείται άθικτο το θεμέλιο του τερατουργήματος τους.

Ποιοι είναι αυτοί οι τρόποι συντήρησης της τυφλής πίστης;

Εφόσον η τυφλή πίστη για να υπάρξει βασίζεται πρωτίστως στην άγνοια τότε λογικά,
ο πρώτος και μεγαλύτερος τρόπος συντήρησης της, είναι η ελλιπής μόρφωση και καλλιέργεια των ανθρώπων.

«Πίστευε και μη ερεύνα», το μαθαίνουν όλα τα παιδιά στο σχολείο κι εκείνα που αντιστέκονται σε αυτήν την βλακώδη νουθεσία συνήθως παίρνουν χαμηλούς βαθμούς ως αντάλλαγμα.
Έτσι φτάνουμε στο δεύτερο τρόπο συντήρησης του τερατουργήματος που ονομάζεται τυφλή πίστη ή αλλιώς οργανωμένη θρησκεία...

...τον φόβο!

Δεν μπορώ να φανταστώ πως περιμένουμε να ζήσουν τα παιδιά μας σε μια υγιή κοινωνία όταν διαβάζω πράγματα όπως αυτό «Η αίσθηση του μυστηρίου του Θεού, ο φόβος του Θεού αποτελεί ένα ουσιώδες μέρος της πίστης μας.» σε μια επίσημη ιστοσελίδα της ελληνικής ορθόδοξης εκκλησίας!

Θα μου πει κανείς, «μα αυτά που λέει η εκκλησία ή ο κάθε παπάς είναι άσχετα από την πίστη μου».
Δυστυχώς... τίποτα δεν απέχει πιο πολύ από την πραγματικότητα.

Δεν είναι άσχετα, για τον απλούστατο λόγο ότι πράγματα σαν το παραπάνω, δεν στα είπε κάποιος σε μια μεγαλύτερη ηλικία που θα μπορούσες να έχεις το κριτήριο να απαντήσεις ή ακόμη και να κάνεις και ερωτήσεις, στα είπαν όταν ήσουν μικρό παιδί. Διαμορφώνοντας έτσι, την κατά τα άλλα «δική σου» αγνή πίστη.

Διαβάζω από τον «Άγιο» Θεοφάνιο τον Έγκλειστο, «Ο φόβος του Θεού είναι η ρίζα κάθε καλού έργου. Ούτε ένα λεπτό να μην απομακρύνεται από την καρδιά σας...»

Το πώς μπορεί ο οποιοσδήποτε φόβος να είναι ρίζα οποιουδήποτε καλού έργου...το αφήνω στην αντίληψη του καθενός...

... και πραγματικά, όλοι εκείνοι που τυφλά και ανεξέταστα ακούν αυτά τα λόγια, γίνονται εύκολη λεία για εκείνους που τρέφονται από τον φόβο τους, γίνονται ο μοχλός για τα ίδια τους τα δεινά.

Η πίστη στο οτιδήποτε δεν μπορεί και δεν πρέπει ποτέ να είναι τυφλή!... ιδιαίτερα όταν μιλάμε για ένα σοβαρότατο θέμα όπως αυτό της διαμόρφωσης μιας κοινωνίας.

Ποια μπορεί να είναι εκείνα τα πράγματα που διαμορφώνουν μια υγιή κοινωνία, όχι άσκεφτων μαζών, αλλά σκεφτόμενων ανθρώπων που σέβονται ο ένας τον άλλο;
Ποια είναι εκείνη η προϋπόθεση που χρειάζεται, ώστε να πάψουμε να ζούμε ως μάζες άβουλων κι άσκεφτων ανθρώπων και να αρχίσουμε να αντιλαμβανόμαστε την αξία μας ως έλλογα όντα;

η εξάλειψη της άγνοιας,...όπου αυτή υπάρχει.

Σύντομα η συνέχεια...