Την εποχή που ο άνθρωπος – ο Homo Sapiens – εμφανίστηκε πριν από 200.000 χρόνια, αλλά και μέχρι πριν από μερικούς αιώνες υπήρχε η φυσική έλλειψη, η σπανιότητα των πόρων.

Το ίδιο το περιβάλλον στο οποίο ο άνθρωπος εξελίχθηκε ήταν αυτό που του υπαγόρευε τις κοινωνικές συνθήκες, παρόμοιες με εκείνες των άλλων ζώων.



Αν εξετάσουμε, για παράδειγμα, μια αγέλη λιονταριών, θα δούμε ότι η κοινωνική ιεραρχία και ο βίαιος ανταγωνισμός ισχύει, στις περισσότερες περιπτώσεις, για την απόκτηση της τροφής. Η σύγκριση αυτή είναι που οδηγεί τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι αυτό είναι ένα φυσικό φαινόμενο και στην ανθρώπινη κοινωνία (ο πόλεμος, η απληστία, το «εγώ», κ.λπ.). Αυτό όμως που παραβλέπουμε, είναι οι περιβαλλοντικές συνθήκες σε κάθε περίπτωση. Η αγέλη των Λεόντων ζει σε ένα κόσμο της σπανιότητας και της έλλειψης. Δεν έχουν την ικανότητα να δημιουργήσουν παγίδες για να βρουν τρόφιμα και δεν έχουνε πρόσβαση σε μια σταθερή πηγή τροφής όποτε το θέλουν. Θα πρέπει να κυνηγούν και να αγωνίζονται μεταξύ τους για την τροφή. Αυτό φυσικά δημιουργεί ανταγωνισμό, για να επιβιώσουν, τα λιοντάρια ΠΡΕΠΕΙ να είναι επιθετικά το ένα με το άλλο. Με τη σειρά της, αναπτύχθηκε και η ιεραρχία, έτσι το ισχυρότερο από αυτά τα λιοντάρια να κερδίζει τα περισσότερα, και μετά ήρθε η σειρά της άσκησης της κυριαρχίας τους πάνω στα υπόλοιπα με στρωματοποιημένο τρόπο.

Ο μοναδικός τρόπος απόκτησης πόρων για να επιβιώσει εκείνη την περίοδο και ο άνθρωπος, ήταν εκείνος της αγέλης.
Η αγέλη, η απλούστερη μορφή κοινωνικής συμβίωσης, εκεί όπου ο δυνατότερος εξουσιάζει τους υπόλοιπους και κρατάει για τον εαυτό του το μεγαλύτερο μερίδιο της πίτας της επιβίωσης.

Στην κορυφή της αγέλης, θα βρεθούν για χιλιάδες αιώνες, εκείνοι οι λίγοι που θα χρησιμοποιούν την εξουσία, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απέκτησαν, εις βάρος τον υπολοίπων. θα δημιουργούν εργαλεία που θα τους καθιστούν ακόμη πιο ισχυρούς και που θα τους τοποθετούν σε όλο και πλεονεκτικότερη θέση σε σχέση με τους υπολοίπους.
Εκείνοι που βρίσκονται στην κορυφή της αγέλης θα δημιουργήσουν θεσμούς και ινστιτούτα, φτιαγμένα στα μέτρα τους, ώστε τα θεμέλια της εξουσίας τους να παραμένουν ακλόνητα μέσα στις χιλιετίες που θα ακολουθήσουν...



…φτάνοντας στο σήμερα.

Σήμερα η τεχνολογία επιτρέπει στον άνθρωπο να παράγει τόση τροφή που θα μπορούσε να ταΐσει αμέτρητες φορές τον πληθυσμό ολόκληρου του πλανήτη!

Ο Άνθρωπος έχει εξοστρακίσει την έλλειψη και την σπανιότητα, παρόλα αυτά 15.000.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από πείνα, γιατί άραγε;



Κάθε χρόνο παράγονται:
400 εκατομύρια τόνοι κρέας βοδινού
60 δισεκατομμύρια τόνοι κρέας από κοτόπουλα
600 εκατομμύρια τόνοι κρέας γαλοπούλας
400 εκατομμύρια τόνοι αρνίσιου κρέατος
2 δισεκατομμύρια τόνοι κρέας πάπιας
100 εκατομμύρια τόνοι ψαριών
650 εκατομμύρια τόνοι γάλακτος
2,5 δισεκατομμύρια τόνοι δημητριακών
2 δισεκατομμύρια τόνοι φρούτων & λαχανικών

Δηλαδή: Περίπου 70 ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΤΟΝΟΙ τροφής το χρόνο!!!

Ο ένας τόνος ζυγίζει 1000 κιλά, ο μέσος άνθρωπος δεν χρειάζεται περισσότερο από 850 γραμμάρια για κάθε γεύμα την μέρα!

Άρα η απαντήσεις στο γιατί 1.5 δισεκατομμύριο άνθρωποι σήμερα ζουν σε μια μόνιμη κατάσταση πείνας, γιατί ένας άνθρωπος πεθαίνει από πείνα κάθε 3,6 δευτερόλεπτα, γιατί τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού παιδιών τρώνε ελάχιστα έως καθόλου, θα πρέπει να αναζητηθούν στο κοινωνικό μας σύστημα.



Ο μόνος λόγος που συμβαίνουν όλα τα παραπάνω βρίσκεται στην απλοϊκότητα του κοινωνικού «μοντέλου της αγέλης». Για να συντηρηθεί αυτό το μοντέλο, θα πρέπει να συντηρηθεί η αιτία που το κάνει αναγκαίο, αυτή ονομάζεται «τεχνητή έλλειψη».

Σπάνια αναρωτιόμαστε για πράγματα που καθημερινά μας περιτριγυρίζουν, αυτό συμβαίνει γιατί έτσι είναι φτιαγμένο το κοινωνικό σύστημα, μέσα στον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης δεν υπάρχει χρόνος για ερωτήσεις.

Για παράδειγμα, αναρωτηθήκατε ποτέ τι γίνεται σε όλα αυτά τα προϊόντα πάνω στα ράφια των σούπερ μάρκετ όταν εσείς δεν είσαστε εκεί να τα αγοράσετε;



Τίποτα. Μένουν εκεί, πάνω στα ράφια, έως ότου να φτάσει η ημερομηνία λήξης τους και μετά να γίνουν...απορρίμματα.
Κανείς δεν τα έφαγε, πήγανε χαμένα, και κατά την διάρκεια της παραμονής τους στα ράφια χιλιάδες άνθρωποι ανά την γη πέθαναν, χιλιάδες έρευνες, τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές ήρθαν στο φως της δημοσιότητας με θέμα τους την έλλειψη τροφής στον πλανήτη!!!

Ο άνθρωπος σήμερα έχει πρόσβαση σε περισσότερους πόρους από ποτέ, τους καταναλώνει όμως με ραγδαία ταχύτητα.
Για την μάνα Γη, ο άνθρωπος σήμερα, είναι το παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ. Όπως ένα κακομαθημένο παιδί που παίρνει ένα παιχνίδι και μετά από λίγο το καταστρέφει, έτσι κι ο άνθρωπος καταστρέφει όλα όσα απλόχερα του δόθηκαν.
Γιατί συμβαίνει αυτό;

Αυτό συμβαίνει γιατί, όπως είπαμε και παραπάνω, πρέπει να διατηρηθεί η έλλειψη και κατά συνέπεια το όφελος μερικών εις βάρος των υπολοίπων.



Οτιδήποτε υπάρχει σε αφθονία δεν χρειάζεται να έχει και τιμή κι αυτό έρχεται ενάντια στα σχέδια της αγέλης.

Ένα απλό παράδειγμα είναι το παρακάτω.

Σε ένα ορυχείο εξορύχθηκαν 10000 τόνοι διαμαντιών. Αν όλα αυτά τα διαμάντια έβρισκαν τον δρόμο τους προς τις αγορές το διαμάντι θα έχανε την αξία του, άρα και τα κέρδη εκείνων που το διαθέτουν στην αγορά.
Τι κάνουν λοιπόν για να συντηρηθεί η υψηλή του τιμή;
Καίνε το 90% (δεν αποθηκεύουν γιατί ελέγχονται) και ρίχνουν στην αγορά μόνο το 10%, σε περίπτωση που θέλουν ακόμα περισσότερο κέρδος ρίχνουν στην αγορά ακόμη λιγότερο. Το ίδιο συμβαίνει και στα περισσότερα προϊόντα όπως π.χ. στο πετρέλαιο αλλά και στις τροφές.

Φαίνεται τουλάχιστον παράλογο το γεγονός ότι σήμερα που υπάρχει η τεχνολογία για άφθονη ενέργεια, χωρίς τιμή, συντηρείται από το σύστημα, η παραγωγή ενός καυσίμου που διαρκώς μειώνεται (άρα ανεβαίνουν και οι τιμές του). Επίσης παράλογο είναι το να παράγονται ετησίως 70 δις τόνοι τροφής και παρόλα αυτά οι τιμές των τροφίμων να ανεβαίνουν παγκοσμίως!

Ακόμη πιο παράλογο θα μπορούσε να θεωρηθεί το γεγονός ότι υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές εταιρίες στον κόσμο που παράγουν τα ίδια πράγματα. Παραδείγματα αυτού του παραλογισμού υπάρχουν όσα και τα προϊόντα, ας πάρουμε όμως ένα.

Τα κινητά τηλέφωνα αποτελούν πλέον κομμάτι της σύγχρονης κοινωνίας μας, δεν θα αναλύσουμε το πως έγινε αυτό, ούτε και την χρησιμότητα του, το θέμα είναι ότι υπάρχουν 200 εταιρίες που κατασκευάζουν ουσιαστικά το ίδιο προϊόν με αποτέλεσμα να καταναλώνουν περισσότερους πόρους από όσους θα έπρεπε.



Κατασκευάζουν με τέτοιο τρόπο το προϊόν τους ώστε να έχει μικρή διάρκεια ζωής, να χαλάει γρήγορα, ώστε να πρέπει να αντικατασταθεί με ένα καινούργιο. Έτσι ο κύκλος της παραγωγικής διαδικασίας ξεκινάει από την αρχή. Όσοι φυσικοί πόροι χρειάστηκαν για να φτιαχτεί το πρωταρχικό προϊόν, άλλοι τόσοι θα χρειαστούν και μετά από 6-12 μήνες για το επόμενο και ο κύκλος δεν σταματάει ποτέ. Ολόκληρη αυτή η διαδικασία γίνεται για το κέρδος, δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος.

Για να καταλάβουμε το μέγεθος της καταστροφής των φυσικών πόρων πρέπει πάλι να αναρωτηθούμε, τι γίνεται με τα κινητά τηλέφωνα όταν έρθει η ώρα της απόσυρσης τους από τα ράφια;

Αυτή η διαδικασία ισχύει σε όλους τους τομείς της παραγωγής, στα πάντα.

Αν το παραπάνω παράδειγμα το μεταφέρουμε σε ένα μικρότερο περιβάλλον, αυτό του σπιτιού του καθενός μας, θα ήταν σαν ένας άνθρωπος που μαγειρεύει αυγά για να φάει, αν κάθε φορά που το έκανε και ενώ δυο αυγά του αρκούν, έβαζε στο τηγάνι 400 αυγά και αντί για μια κουταλίτσα λάδι, 100 λίτρα λάδι, μετά να έτρωγε τα δύο και τα υπόλοιπα να τα πετούσε. (σημείωση: τα αυγά, όπως ακριβώς και οι φυσικοί πόροι, δεν είναι άπειρα!)
Κανένας ΛΟΓΙΚΟΣ άνθρωπος δεν θα το έκανε αυτό!

Στο βωμό λοιπόν της συντήρησης του κέρδους και κατά συνέπεια της «κοινωνίας της αγέλης», θυσιάζουμε τα πολύτιμα αποθέματα πόρων του πλανήτη μας, και καταστρέφουμε το περιβάλλον που μας συντηρεί στη ζωή.

Πόσο καιρό θα μας πάρει για να συνειδητοποιήσουμε ποιος είναι ο ρόλος και η ευθύνη που έχουμε ως έλλογα όντα;

Πότε θα καταλάβουμε ότι η σημερινή κοινωνία που λειτουργεί με βάση το μοντέλο της αγέλης είναι πλέον παρωχημένη;

Εκείνοι που στέκονται στη κορυφή αυτού του συστήματος της αγέλης έχουν δημιουργήσει τα εργαλεία των διαχωρισμών για να το συντηρούν.



Έχουμε γαλουχηθεί, στο να πιστεύουμε ότι είναι στη «φύση του» ανθρώπου να κοιτάει τις αντιθέσεις, να ανταγωνιζόμαστε ο ένας τον άλλο, να είμαστε εγωιστές, να ψάχνουμε διαρκώς να βρούμε αυτά που μας διαχωρίζουν, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνότητα, το χρήμα, κι όχι απλώς να τα ψάχνουμε αλλά όταν τα βρούμε ή κάποιος μας τα «δείξει», εμείς με φανατικό τρόπο τα υποστηρίζουμε!

Σε αυτόν τον μικρόκοσμο που κάποιοι σοφοί κατασκεύασαν και συνειδητά διαμόρφωσαν, μάθανε σε όλους μας πως να διαχωρίζουμε τον εαυτό μας από την φύση...από τα πάντα, ακόμα κι από τους άλλους ανθρώπους, το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να είμαστε καλά εμείς, αυτό για το οποίο πολεμάμε να είναι δίκαιο για εμάς, οι πράξεις μας να αφορούν μόνο το δικό μας κάλο, αυτό που καταλαβαίνουμε να είναι υποπροϊόν κατήχησης κι όχι εσωτερικής αναζήτησης... γιατί είναι πιο εύκολο να μας το πει ένας δάσκαλος, ένας αρχηγός...αρκεί να μην το ανακαλύψουμε εμείς οι ίδιοι, να μην έχουμε αυτή την ευθύνη.



Η αλήθεια είναι ότι, πρέπει να καταλάβουμε, πως αυτοί η διαχωρισμοί είναι τεχνητοί κι ότι όλα είναι ένα, όπως έλεγε και ο Παρμενίδης ο Ελεάτης πριν από 2500 χρόνια κα αποδεικνύει σήμερα η κβαντική φυσική. Από τον μικρόκοσμο των σωματιδίων και των κυττάρων, έως το μεγαλύτερο άστρο στο σύμπαν, στη βάση τους, όλα είναι ένα. Όλα είναι φτιαγμένα από τα ίδια πρωταρχικά υλικά.

Μέσα από το πέρασμα εκατομμυρίων άλλων μορφών ζωής η φύση έφτασε σε εμάς. Μας επέλεξε για την φροντίδα της Γης, ενός μικρού κομματιού βράχου που αιωρείται μέσα σε ένα ασύλληπτα τεράστιο σύμπαν.



Ήρθε επιτέλους ο καιρός να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχει άλλο τέτοιο κομμάτι βράχου, που εμείς να γνωρίζουμε. Ετούτος ο βράχος είναι για εμάς μοναδικός.

Η αξία του τεράστια, ανεκτίμητη.

Πρέπει να πάψουμε να είμαστε τα κακομαθημένα παιδιά της φύσης και επιτέλους να αναλάβουμε τον ρόλο και την ευθύνη που έχουμε ως το μοναδικό έλλογο ον πάνω στον πλανήτη.

Ήρθε καιρός να καταλάβουμε ότι δεν υπάρχουν φυσικά εμπόδια που να διαχωρίζουν την σύνδεση του καθενός από μας με τον άλλο. Τα παρωχημένα κοινωνικά μοντέλα και η συντήρηση τους είναι το εμπόδιο.

Ολόκληρη η ανθρωπότητα χρειάζεται να ακολουθήσει μια άλλη πορεία πλεύσης. Μια πορεία που δεν θα καταστρέφει τα πάντα στο διάβα της.

Η ζωή είναι ένα πολύτιμο δώρο, ήρθε ο καιρός να τοποθετήσουμε αυτό το ανεκτίμητο δώρο εκεί που του αξίζει και να πάψουμε να το θεωρούμε δεδομένο.

--- Τέλος ---


Ξεκινήστε την αλλαγή προς αυτή τη νέα κατεύθυνση: thepangea.org

Δείτε αυτές τις ταινίες:

Zeitgeist-Addendum
Zeigeist-Moving Forward

Στα χρόνια που θα ακολουθήσουν το ανθρώπινο είδος θα χρησιμοποιήσει της ικανότητες του για να προοδεύσει με ραγδαία βήματα έως την εποχή του μεσαίωνα. O μεσαίωνας έπληξε κυρίως την Ευρώπη και θα μπορούσε να ονομάζεται και περίοδος της βαρβαρότητας.



Σε αυτήν την περίοδο υπήρξε μια γενικότερη πτώση της τεχνολογικής, πνευματικής και πολιτιστικής ανάπτυξης του είδους.
Τα κυριοτέρα εμπόδια της προόδου του ανθρώπου ήταν: Ο Θρησκευτικός φανατισμός, η απόκτηση πόρων με γενικευμένους πολέμους, η αρρώστιες και η πείνα, το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών και η καταστροφή της βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας 100 χρόνια πριν.

Ο άνθρωπος στην Ευρώπη θα φτάσει στην «αναγέννηση» στα μέσα του 15ου αιώνα.



Σημαντική πρόοδος όμως έχει συντελεστεί κατά την περίοδο του ευρωπαϊκού μεσαίωνα από άλλους ανθρώπους σε άλλες περιοχές της Γης, στην Ινδία, τον Αραβικό κόσμο, την Κίνα και την Αίγυπτο.

Μερικές από τις εφευρέσεις και ανακαλύψεις της περιόδου είναι: Το Χαρτί υγείας, το ρολόι, η πορσελάνη, ο Εμβολιασμός, το Νιτρικό, υδροχλωρικό, θειικό, και κιτρικό οξύ, Μηχανή χαρτοποιίας, το μπαρούτι, ο ανεμόμυλος, ο Μετρονόμος, η Δανειστική βιβλιοθήκη, η υποδερμική βελόνα, τα χειρουργικά ράμματα, το Θερμόμετρο, ο μεγεθυντικός φακός, η Μαγνητική πυξίδα, τα Πυροτεχνήματα, ο Γυάλινος καθρέφτης, η κοινή κλειδαριά, η χύτευση άμμου.

Με την Αναγέννηση ο άνθρωπος επανέρχεται στον δρόμο της αναζήτησης απαντήσεων. θα οδηγηθεί στην άνθηση των τεχνών, της τεχνολογίας και του εμπορίου. Θα εφευρεθούν τεχνολογίες που θα βοηθήσουν τον άνθρωπο να καλυτερέψει την καθημερινότητα του.

Υπήρξε άνθηση του πνεύματος και με τον καιρό η επιστήμες καταφέραν να απαλλαχτούν από τον ζυγό της «θεοκρατίας», που ενώ συνέχισε να έχει έντονη παρουσία στις ζωές των ανθρώπων, είχε πλέον λυγίσει μπροστά στις αληθινές αποκαλύψεις των επιστημών, που διαδέχονταν η μια την άλλη.



Περισσότερα για την πορεία των ανθρώπινων εφευρέσεων μπορείτε να βρείτε εδώ:
http://en.wikipedia.org/wiki/Timeline_of_historic_inventions

Το 1609 ο άνθρωπος κατασκευάζει το τηλεσκόπιο και παρατηρεί για πρώτη φορά το μεγαλείο του σύμπαντος.

To 1674 ο άνθρωπος κατασκευάζει το μικροσκόπιο και ρίχνει την πρώτη του ματιά στον μικρόκοσμο από όπου όλα, ακόμη κι αυτός, ξεκίνησαν.



Όλη αυτή η γνώση, το ασταμάτητο ταξίδι προς την κατανόηση του κόσμου οδήγησε τον άνθρωπο στην σημερινή κατάσταση.

Ποια είναι όμως αυτή;

Που πραγματικά βρίσκεται σήμερα ο άνθρωπος σε σχέση με τον κόσμο που τον γέννησε;

Ποια είναι η σχέση του με τα άλλα είδη με τα οποία μοιράζεται τόσα πολλά κοινά χαρακτηριστικά;

Σε ποια κοινωνική κατάσταση φέρνει σήμερα ο άνθρωπος τα παιδιά του;

Κατάφερε τελικά ο άνθρωπος να αντεπεξέλθει στον ρόλο που η ίδια η φύση τον επέλεξε να διαδραματίσει ύστερα από 4 δις χρόνια εξέλιξης;

Πολλά τα ερωτήματα!

Το 1750μχ ο παγκόσμιος πληθυσμός ήταν 791.000.000 (εκατομύρια).

Σήμερα, μόλις 259 χρόνια μετά, (Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2009 ώρα 10:48) είναι 6.781.050.555 (περίπου 6,8 δις)
Φέτος γεννήθηκαν 104 εκατομύρια παιδιά και πέθαναν 44 εκατομύρια άνθρωποι.
Φέτος κόπηκαν 101.235.000.000 (αυτά είναι δις!) τ.μ. δάσους και φυτεύτηκαν 40.438.000.000 τ.μ. δάσους
Περισσότερα θα βρείτε εδώ: World Clock.

Με μια πρώτη ματιά αμέσως παρατηρούμε μια ανακολουθία, ένα παράδοξο.
Ποιο είναι αυτό;
Το γεγονός ότι ο ανθρώπινος πληθυσμός αυξάνεται κάθε χρόνο κατά 60 εκατομύρια με το γεγονός ότι εξαφανίζονται 60 δισεκατομμύρια τ.μ. δάσους κάθε χρόνο!
Τι είναι αυτό που επιτρέπει την μοναχική μας ύπαρξη πάνω σε αυτό τον μοναδικό πλανήτη ανάμεσα σε δισεκατομμύρια άλλους;
Μα φυσικά το οξυγόνο!

Αυτό είναι το παράδοξο.

Ενώ ή ανθρώπινη ανάγκη για το οξυγόνο αυξάνεται, οι φυσικές μηχανές παραγωγής του μειώνονται με ραγδαίους ρυθμούς!

Ο ίδιος ο άνθρωπος αυτοκτονεί και παίρνει μαζί του και όλα τα άλλα είδη που χρειάζονται το οξυγόνο για να ζήσουν.

Τι φταίει ώστε αυτό το μοναδικό επίτευγμα της φυσικής επιλογής, το μοναδικό είδος πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που διαθέτει υψηλή διάνοια, αυτός που η ίδια η φύση τον επέλεξε να είναι ο σπιτονοικοκύρης αυτού του μοναδικού πλανήτη, να αυτοκτονεί και να αδιαφορεί για τον ίδιο τον θάνατό του;

Συνεχίζεται...[PART 6]

Πριν από 2.700 χρόνια ένας άνθρωπος, ο Ησίοδος δημιουργεί το ποίημα του «Θεογονία» (Κοσμογονία). Ο Ησίοδος θεωρούσε ότι αρχή του κόσμου υπήρξε το Χάος που γέννησε την Νύκτα, το Βασίλειο των νεκρών, την Γαία, τον Έρωτα (έλξη) και το Έρεβος.

Πριν από 2.600 χρόνια ένας άνθρωπος είπε, «για να κατανοήσουμε τον κόσμο, απαιτείται να γνωρίζουμε τη φύση του.» Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Θαλής ο Μιλησιος.



Πριν από 2.550 χρόνια ο Ηράκλειτος υποστηρίξε ότι η πρωταρχική ουσία στον Κόσμο είναι η ενέργεια (το πυρ) κι οτι ο κόσμος είναι «Πυρ αείζωον, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο» Σήμερα, μετά την πειραματική επιβεβαίωση της θεωρίας του Άλμπερτ Αϊνστάιν γνωρίζουμε βέβαια ότι αυτό είναι αλήθεια και ότι η ύλη και η ενέργεια είναι το ίδιο πράγμα σε διαφορετική κατάσταση.



Πριν από περίπου 2500 χρόνια, ένας άνθρωπος, ο Ηρόδοτος, καταγράφει για πρώτη φορά την ιστορία.

Την ίδια εποχή ο άνθρωπος, με πρωτοπόρο τον Ιπποκράτη, αρχίζει να μελέτα την ανατομία και τη φυσιολογία και δημιουργούνται τα θεμέλια της σύγχρονης ιατρικής. Το λεξιλόγιο περιλαμβάνει λέξεις όπως, χρόνια, κρίση, ανάρρωση, υποτροπή, και επιδείνωση.

Πριν από περίπου 2500 χρόνια ο Αλκμαίων ο Κροτωνιάτης, μέλος των Πυθαγορείων, βρίσκει την έδρα της αντίληψης στον εγκέφαλο. Ένας σύγχρονος του, ο Παρμενίδης ο Ελεάτης δίδασκε ότι «όλα είναι ένα». Την ίδια εποχή ο Λεύκιππος της Μιλήτου έλεγε ότι η κόσμος αποτελείται από κενό και άτομα, τα οποία είναι ανεπαίσθητα μεμονωμένα σωματίδια και διαφέρουν μόνο σε μέγεθος, σχήμα, και θέση. Μερικά χρόνια αργότερα, ο Δημόκριτος αναπτύσσει την ατομική θεωρία του Λεύκιππου λέγοντας: Τα Άτομα δονούνται όταν βρίσκονται σε επαφή μέσα σε στερεά σώματα και υπάρχουν σε ένα χώρο ο οποίος έχει άπειρη έκταση και στον οποίο κάθε αστέρι είναι ένας ήλιος και έχει το δικό του κόσμο.



Πριν από 2400 χρόνια, ένας άνθρωπος, ο Σωκράτης, δημιουργεί την διαλεκτική μέθοδο της έρευνας. Για την επίλυση ενός προβλήματος, θα πρέπει το πρόβλημα να αναλυθεί σε μια σειρά ερωτημάτων (παραμέτρων), οι απαντήσεις οι οποίες σταδιακά θα οδηγήσουν στην απόσταξη της ζητούμενης απάντησης (αποτέλεσμα). Η επίδραση αυτής της προσέγγισης είναι πιο αισθητή σήμερα στη χρήση της επιστημονικής μεθόδου, και στην υπόθεση, που αποτελεί το πρώτο στάδιο αυτής.



2400 χρόνια πριν, ο άνθρωπος είχε μάθει αρκετά για την κίνηση του φεγγαριού που θα μπορούσε να προβλέψει την ακολουθία των εκλείψεων της σελήνης.

Πριν από περίπου 2300 χρόνια η Φυσική ιστορία αρχίζει με τον Αριστοτέλη και άλλους αρχαίους φιλοσόφους οι οποίοι ανέλυσαν την ποικιλομορφία του φυσικού κόσμου. Από τους αρχαίους Έλληνες μέχρι το έργο του Carolus Linnaeus (επίσης γνωστός ως ο Carl Linnaeus, ή Carl von Linne) και άλλους φυσιολάτρες 18ου αιώνα, η κύρια ιδέα της φυσικής ιστορίας ήταν το naturae Scala ή Μεγάλη αλυσίδα των υπάρξεων, μια εννοιολογική διάταξη των ορυκτών, λαχανικών, τον πιο πρωτόγονων μορφών ζωής, και των πιο πολύπλοκων μορφών ζωής σε μια γραμμική κλίμακα της αύξησης της "τελειότητας", με αποκορύφωμα το ανθρώπινο είδος. Ο Αριστοτέλης αναφέρει πως «έχουμε γνώση σε ένα επιστημονικό γεγονός όταν δεν μπορούμε να αποδείξουμε ότι θα μπορούσε να είναι αλλιώς».

Πριν από 2300 χρόνια, ο Ερατοσθένης υπολογίζει την διάμετρο της Γης και ο Αρίσταρχος ο Σαμιος πρότεινε για πρώτη φορά ένα ηλιοκεντρικό μοντέλο του σύμπαντος.

Πριν από περίπου 2300 χρόνια, ο άνθρωπος εφευρίσκει την πυξίδα, την βίδα, τον νερόμυλο, το υνί και τον μοχλό.

Πριν από περίπου 2100 χρόνια ο άνθρωπος δημιουργεί το χαρτί.

Την ίδια περίοδο ο άνθρωπος δημιουργεί την πρώτη υπολογιστική μηχανή, το μηχανισμό των Αντικυθήρων



2000 χρόνια πριν, ο άνθρωπος εφευρίσκει τις ατμομηχανές - μηχανήματα που αξιοποιούν την θερμική ενέργεια του θερμού ατμού για την παροχή εργασίας και τις αντλίες.

Συνεχίζεται...[PART 5]

Πριν από 70.000 χρόνια το Υπερηφαίστιο Τομπα στην Σουμάτρα εκρήγνυται. Ακολουθούν 6 χρόνια πυρηνικού χειμώνα που φέρνουν ως αποτέλεσμα 1000 χρόνια παγετώνων. Λιγότεροι από 10.000 Ενήλικοι άνθρωποι επιζούν από αυτή την καταστροφή!



Ο Άνθρωπος είπε τις πρώτες του λογικές Λέξεις πριν από 40.000 χρόνια

Οι άνθρωποι άρχισαν να ζωγραφίζουν πριν από περίπου 35.000 χρόνια

Πριν από 25.000 χρόνια, ήταν η τελευταία εποχή των παγετώνων και είχε διάρκεια 7.000 χρόνια! O Homo Neanderthalensis (Νεαντερθαλ) Εξαφανίζεται.



14.000 Χρόνια πριν, ο άνθρωπος εξημερώνει κατσίκες και σκυλιά.

Πριν από 12.000 χρόνια. - Η στάθμη της θάλασσας αυξήθηκε απότομα και υπήρξαν μαζικές πλημμύρες λόγω των τελευταίων παγετώνων που λιώσαν.
Ο Homo floresiensis εξαφανίζεται. Ο Homo Sapiens γίνεται το μόνο είδος ζωής του γένους Homo.

12.000 Χρόνια πριν, Ο Homo Sapiens – ο ανθρωπος, δαμάζει την γή και μαθαίνει να την καλλιεργεί. Ξεκινάει η Νεολιθική εποχή.



Η Νεολιθική εποχή ήταν η πρώτη γεωργική επανάσταση, γίνεται η μετάβαση από το κυνήγι και τη συλλογή, σε κοινότητες και στη γεωργία. Ο Άνθρωπος αναγνώρισε ότι τα ζώα, εκτός από τροφή, μπορούσαν να του δώσουν και μια σειρά από άλλα χρήσιμα προϊόντα. Αυτές περιελάμβαναν:

* Δέρματα (από μη οικόσιτα ζώα)
* Κοπριά για τη βελτίωση του εδάφους (από όλα τα οικόσιτα ζώα)
* Μαλλί (από πρόβατα, Λάμας, κατσίκες κλπ)
* Γάλα (από κατσίκες, βοοειδή, πρόβατα, άλογα και καμήλες)
* Έλξη (από βόδια, γαϊδούρια, άλογα και καμήλες)

Πριν από 10.000 χρόνια Εμφανίζεται η πρώτη γραφή.

Πριν από 8000 χρόνια ο άνθρωπος ξεκινάει να παρατηρεί τα ουράνια σώματα.

Πριν από 7500 χρόνια ξεκινάει η εποχή του χαλκού.
Ήταν μια εποχή των θεμελιώδους οικονομικής, κοινωνικής, πολιτικής, και πολιτιστικής ανάπτυξης, κατέστη δυνατή με την οικονομική πρόοδο της Νεολιθικής και παρείχε με τη σειρά της την ουσιαστική βάση για τις καινοτομίες της εποχής του Μπρούτζου.

Πριν από 5.500 χρόνια Ξεκινάει η Εποχή του Μπρούτζου. Ο άνθρωπος επιτυγχάνει την τήξη του χαλκού και του κασσίτερου από μεταλλεύματα. Δημιουργεί νέα εργαλεία και τεχνολογικά επιτεύγματα. Μεγάλοι πολιτισμοί δημιουργούνται.



5.200 χρόνια πριν, ο παγκόσμιος πληθυσμός του Homo Sapiens είναι περίπου 250 Εκατομμύρια.

Πριν από 4.800 χρόνια, ο άνθρωπος εφευρίσκει το σαπούνι.

4.500 χρόνια πριν, ο Μεγάλος κατακλυσμός.

Πριν από 4.000 χρόνια ο άνθρωπος φτιάχνει γυαλί και εφευρίσκει το πιρούνι.

Πριν από περίπου 3.200 χρόνια, ξεκινάει η εποχή του σιδήρου. Ο άνθρωπος ανακαλύπτει νέες τεχνικές τήξης σε υψηλότερες θερμοκρασίες και καταφέρνει να λιώσει ορυκτό σίδηρο και να τον ενώσει με άνθρακα, φτιάχνοντας έτσι το ατσάλι.

Συνεχίζεται...[PART 4]